کاربردها و مزایا و معایب انواع PLC ها

به طور کلی معیارهای مختلفی برای تعیین انواع پی ال سی و طبقه‌بندی آن‌ها وجود دارد که از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به مقدار حافظه، سرعت اجرای برنامه، تعداد کانتر و تایمرها، تعداد ورودی، خروجی ها و نوع CPU اشاره کرد.

بر این اساس انواع پی ال سی ها با هر شرکت سازنده ای در چهار مدل طبقه بندی می شوند که این چهار مدل پی ال سی با نام های مختلف در این  شرکت های سازنده شناخته می شود.

ما در ادامه به معرفی و بررسی کلی و دقیق این چهار دسته بندی می پردازیم.

مینی پی ال سی (Mini plc)

کوچک ترین عضو خانواده ی کنترل کننده های منطقی  مینی پی ال سی ها یا به عبارتی، کنترل کننده منطقی برنامه پذیر مینیاتوری هستند، که بسیار کوچکتر از plcهای معمولی بوده و کار همان پی ال سی های بزرگ را انجام می دهند، با محدودیت های وروردی و خروجی کمتر(حداکثر تعداد ورودی و خروجی آنها 40 عدد می باشد.) و در صنایع کوچکتر و یا هوشمند سازی منازل و غیره، از آنها استفاده می شود.

پیچیدگی این نوع از پی ال سی ها بسیار کمتر از سایرین بوده و زمان کمتری را برای انجام کار نیاز دارد. در اغلب مینی پی ال سی ها یک صفحه کوچک با تعدادی دکمه وجود دارد که علاوه بر برنامه ریزی با کامپیتور توسط همین صفحه کوچک و دکمه هم میتوان به پی ال سی برنامه داد.

زبان برنامه‌نویسی در این نوع از PLC ها به صورت نردبانی است؛ به این معنا که از دستورات نمادی برای برنامه‌ریزی PLC کوچک استفاده می‌شود.

شرکت های سازنده مینی پی ال سی نام های مختلفی را به آن نسبت می دهند. به عنوان مثال در شرکت امرون  (OMRON)به این مدل پی ال سی ها زِن (ZEN) می گویند.

پی ال سی های کامپکت یا مجتمع (Compact PLC):

یک PLC فشرده یک کنترل کننده کوچک مبتنی بر ریزپردازنده است، که برای انجام وظایف کوچک اتوماسیون صنعیتی طراحی شده است. این شامل یک زبان برنامه نویسی داخلی و مجموعه ای گسترده و کاربرپسند از دستورالعمل ها است که نوع کدگذاری مورد نیاز برای برنامه های خاص را ساده می کند.

به معنی یکپارچه بودن ماژول های ورودی و خروجی و سی پی یو و منبع تغذیه که به صورت کامپکت همه در یک بدنه قرار دارند، آن اشاره کرد و در قالب یک ماژول الکتریکی ساده، طراحی و ادغام شده‌اند.. پی ال سی های کامپکت برای استفاده در پروژه های متوسط کاربرد دارند.

تعداد ورودی ها و خروجی های موجود در این نوع از پی ال سی ها تا 300 عدد می باشد.

 در PLC فشرده، ما می توانیم از ماژول های توسعه برای افزودن تعداد بیش تری ورودی و خروجی به PLC فشرده موجود استفاده کنیم زیرا این تعداد به طور پیش فرض دارای تعداد محدودی I/O هستند.

شرکت های سازنده پی ال سی های کمپکت، در مدل های گوناگون از این نوع پی ال سی را ساخته اند که برخی از آنها امکانات خاصی ندارد و برخی هم دارای امکانات سخت افزاری بیشتر و امکانات نرم افزار قوی تر است.

پی ال سی کامپکت معمولا در مواردی استفاده می‌شود که بخواهیم در هزینه‌ها صرفه‌جویی کنیم. اما در صورتی که نیاز به انجام عملیات کنترلی پیچیده داشته باشیم، از انواع پی ال سی ماژولار استفاده خواهیم کرد.

پی ال سی ماژولار(Modular plc)

تمامی بخش های به کار رفته در plc ماژولار، همان طور که از اسم آن پیداست، از یکدیگر جدا می باشد و ساختار آن را می توان کاملا برعکس plc کامپکت که تمامی اجزا در یک باکس قرار دارند، دانست.

در واقع ساختار این پی ال سی ها به این صورت است که سه بخش اصلی آن از هم جدا می شود و میتوانیم ماژول های پردازنده‌ (cpu)، درگاه‌های ورودی و خروجی و ماژول تغذیه را در کنار هم بچینیم تا تشکیل یک پی ال سی بدهد. هر کدام از این قسمت‎‌ها، کارت مستقلی دارند که به دو صورت رک(Rack PLC) و شاسی(Chassis PLC) متصل می‌شوند.

این ساختار به شما قابلیت انتخاب پردازنده ، کارت های مختلف ورودی ،خروجی، مودم و غیره را بر اساس نیاز پروژه می دهد، فرض کنید در یک بخش از پروژه تنها به ورودی های آنالوگ نیاز داشته باشید و مایل باشید مقادیر اندازه گیری شده از طریق شبکه منتقل شود، در این حالت استفاده از مدل کامپکت منطقی نبوده و میتوانید از یک سی پی یو و چند کارت آنالوگ استفاده کنید . این قابلیت در خصوص ورودی و خروجی های دیجیتال نیز صادق است.